Raube Stanisława (1902–1980), pianistka, pedagog. Ur. 30 X w Orenburgu na Uralu, była córką Konstantego, urzędnika, i Felicji z Bohuszewiczów, wnuczką Joachima Bohuszewicza, powstańca 1863 r.
Po ukończeniu szkoły muzycznej w Orenburgu R. pracowała jako nauczycielka śpiewu i rysunków w «szkołach polskich dla wygnańców, z programem naukowym odpowiadającym byłym galicyjskim szkołom średnim i początkowym» (zaświadczenie nr 303, wydane przez Radę Szkolną Szkół Polskich w Orenburgu, 16 VII 1921). Po przyjeździe do Polski studiowała na Wydziale Teorii (1922–7) oraz Pedagogiki Fortepianowej (1927–9) w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie, pod kierunkiem Henryka Melcera i Wiktora Chrapowickiego oraz Michała Biernackiego, Stanisława Kazury, Stanisława Niewiadomskiego i Piotra Rytla. W l. 1927–70 uczyła gry na fortepianie w Państwowym Konserwatorium Muzycznym, a następnie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie na wydziałach kształcących nauczycieli śpiewu i muzyki w szkolnictwie ogólnokształcącym. Prowadziła klasę fortepianu w Niższej Szkole Muzycznej im. W. Chrapowickiego (1931–9). Podczas okupacji niemieckiej pracowała w Staatliche Musikschule (będącej w istocie tajnym konserwatorium). Udzielała prywatnych lekcji, urządzała popisy i koncerty swoich uczniów. Po r. 1945 uczyła w Średniej Szkole Muzycznej nr 1 w Warszawie. Do uczniów jej należeli m. in. Jerzy Dobrzyński, Jerzy Erdman, Waldemar Kazanecki, Jan Krenz, Maciej Małecki, Stanisław Prószyński, Andrzej Ratusiński, Marian Sawa.
Począwszy od r. 1949 R. publikowała (wielokrotnie wznawiane) opracowania cykli utworów fortepianowych dla potrzeb szkolnictwa muzycznego I i II stopnia. Należą do nich m. in. Sonatiny dla dzieci (z. 1–2), Etiudy dla dzieci (z. 1–2), Utwory fortepianowe na 4 ręce. Opracowała również utwory wybrane takich kompozytorów jak: C. Czernego „Wybór etiud dla dzieci”, J. B. Duvernoy „Etiudy elementarne” op. 176, „Wstępną szkołę biegłości” op. 276, A. Löschhorna „Etiudy” op. 66, Aleksandra Różyckiego „Wybór drobnych utworów i etiud”, E. Gniesiny „Małe etiudy dla początkujących”, L. Schyttego „25 łatwych etiud” op. 108, D. Kabalewskiego „Wybrane utwory” z op. 27, „Łatwe utwory” z op. 39, „Taniec niedźwiadków” i in. Na szczególną uwagą zasługuje włączenie do opracowań fortepianowych dla młodzieży zbiorów pt. „Żabki” i „Drobiazgi”, zawierających utwory polskich kompozytorów współczesnych, jak np. Tadeusza Paciorkiewicza, Tadeusza Szeligowskiego, Witolda Lutosławskiego, Jerzego Lefelda, Stanisława Prószyńskiego, Romualda Twardowskiego oraz wydanie „Wybranych utworów dla dzieci” Maurycego Moszkowskiego. Opracowania R. przyczyniły się do unowocześnienia procesu dydaktycznego w dziedzinie rozwoju techniki gry na fortepianie dzieci i młodzieży i upowszechnienia twórczości polskich kompozytorów współczesnych przez włączenie ich utworów do repertuaru uczniów szkół muzycznych. R. przekazała Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie obszerny zbiór dokumentów dotyczących historii uczelni, zwłaszcza zaś wydziału wychowania muzycznego. Zmarła 8 XI 1980 w Ciechocinku i tam została pochowana. Odznaczona była m. in. Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi (1955, 1958) oraz otrzymała tytuł Zasłużonego Nauczyciela PRL (1978).
Peret-Ziemlańska Z., Archiwum im. prof. Stanisławy Raube, „Wych. Muzycz. w Szkole” 1982 nr 1; taż, Rozmowa z prof. Stanisławą Raube, Biul. Pol. Sekcji ISME (International Society for Music Education) 1977; taż, Stanisława Raube (1902–1980), „Ruch Muzycz.” Nr. 26: 1980 (fot.); taż, Wspomnienie o Stanisławie Raube, „Wych. Muzycz. w Szkole” 1981 nr 5; taż, Wydawnictwa fortepianowe Stanisławy Raube, tamże 1982 nr 2.
Zofia Peret-Ziemlańska