Knapik Stefan (1909–1942), działacz komunistyczny. Ur. 10 VIII w Czeladzi w pow. będzińskim, w rodzinie robotniczej; syn Baltazara i Joanny ze Sławińskich. Po ukończeniu szkoły powszechnej pracował na kopalni «Czeladź – Piaski», tam też związał się z ruchem rewolucyjnym. W r. 1924 wstąpił do Związku Młodzieży Komunistycznej (ZMK), w którym przez pewien czas pełnił funkcję sekretarza. W r. 1928 został po raz pierwszy aresztowany za działalność polityczną. Zwolniony, wrócił do pracy politycznej już jako członek Komunistycznej Partii Polski (KPP). W r. 1931 Komitet Okręgowy (KO) KPP wysłał go do szkoły Kominternu w Moskwie. Wrócił do kraju w r. 1932 i z ramienia partii rozwijał działalność na odcinku wojskowym w Katowicach w 73 p. piechoty oraz w Będzinie w 23 p. artyl. lekkiej. W r. 1933 został aresztowany i osadzony w więzieniu w Mysłowicach. Po wyjściu na wolność kontynuował działalność polityczną, za co w r. 1937 został ponownie aresztowany i skierowany do Berezy Kartuskiej. Po roku wrócił do Czeladzi bardzo wycieńczony i poważnie chory. W czasie okupacji należał do Polskiej Partii Robotniczej (PPR) do grupy w Piaskach w pow. będzińskim, pracował w kopalni «Czeladź», gdzie w r. 1942 został aresztowany przez gestapo i w t. r. zamordowany w Oświęcimiu. Z małżeństwa z Marią Bielawską miał syna Leona.

Bereziacy, Red. Kolegium Redakcyjne, W. 1965; – Wspomnienia peperowców śląskich, Oprac. A. Kałuża i in., Kat. 1964; – KW PZPR w Kat.: Referat Historii Partii (Kartoteka Biograficzna); – Relacje współtowarzyszy, zebrane przez Henryka Stanika.

Jan Kantyka