Chełmiński Wincenty Klemens (1850–1887), literat (pseudonim Korwin), syn Karola, ur. 8 XII w Ortelu Królewskim na Podlasiu. Szkołę niższą ukończył w Białej Podlaskiej w r. 1863. Od 14. roku życia, z powodu zesłania ojca w r. 1863 na Syberię, szedł o własnych siłach. W r. 1866 ukończył szkołę realną i wstąpił do Szkoły Głównej w Warszawie na medycynę, lecz z powodów materialnych z dalszych studiów musiał zrezygnować. W r. 1871 objął posadę buchaltera leśnego w zarządzie dóbr ks. Wittgensteina w Słucku, a następnie przeniósł się do Werek pod Wilnem. Przedtem jeszcze rozpoczął pracę literacką w Warszawie, przeważnie w pismach humorystycznych. Po wyjeździe na Litwę pisywał stale korespondencje do pism warsz., a to do »Prawdy«, »Wędrowca«, »Kuriera PoIskiego« i innych. Widząc w książce polskiej najcelniejszą broń przeciw rusyfikacji kresów, nakłonił Ch. El. Orzeszkową do założenia w Wilnie księgarni, w której objął kierownictwo działu wydawniczego. Księgarnia ta funkcjonowała w l. 1879–82. W roku 1882 za »niepożądaną« działalność został Ch. przez władze rosyjskie deportowany do miejsca swego urodzenia. Po pięciu latach powrócił wszakże do Wilna, gdzie w r. 1887 wydał drukiem Listki opadłe (wiersze, ser. I W. 1873, ser. II 1877), Z życia (W. 1887). Poza tym wyszły Strofy oderwane, Z księgi pamiątek, Daniło, Zbyteczny i satyry: Żałoba, Kabała i Przedostatnie posługi. Nadto, redagując w Wilnie od r. 1881 czasopismo satyryczne pt. »Alfabet« (wyszły zeszyty: »Argus«, »Bodziec«, »Cerber« i »Dzwonek«), umieszczał Ch. również tam i swoje utwory prozą i wierszem. Pozostawił niedrukowany z powodów cenzuralnych poemat Ofiary i nieco powieści obyczajowych.       

Lucjan Uziębło