INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Władysław Ostrożyński     

Władysław Ostrożyński  

 
 
1857-04-07 - 1898-04-22
Biogram został opublikowany w 1979 r. w XXIV tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Ostrożyński Władysław (1857–1898), adwokat, profesor Uniw. Lwow. O jego pochodzeniu i młodych latach zachowało się niewiele informacji. Ur. 7 IV w Stanisławowie, prawdopodobnie w rodzinie drobnomieszczańskiej. Ukończył w r. 1876 gimnazjum w Stanisławowie, po czym zapisał się na Wydział Prawny Uniw. Lwow. Bezpośrednio po studiach, ok. r. 1880, uzyskał tytuł doktora praw; podjął pracę jako adwokat krajowy we Lwowie. Zajmował się głównie obroną w sprawach karnych, przy czym zdobył sobie w tym zawodzie duże uznanie. W Galicyjskim Tow. Kredytowym, którego sprawy prowadził, doszedł do stanowiska wicesyndyka, zasłużył się także jako autor monografii tej instytucji (Galicyjskie Towarzystwo Kredytowe Ziemskie, jego powstanie i półwiekowy rozwój, Lw. 1892). Równolegle do adwokatury zajął się pracą naukową, którą zapoczątkował w r. 1884 rozprawą o odpowiedzialności państwa za bezprawne działanie urzędników (Lw.) oraz długoletnią współpracą z kilkoma periodykami prawniczymi („Przegl. Prawa i Admin.”, „Gaz. Sąd.”, „Prawnik”, w którym pełnił od r. 1888 funkcję członka redakcji). W r. 1887 habilitował się na podstawie rozprawy Prawo wyższej konieczności. Studium z prawa karnego (Lw. 1886). Ponieważ katedrę austriackiego prawa i postępowania karnego zajmował wówczas na Uniw. Lwow. prof. Feliks Gryziecki, O. otrzymał jedynie tytuł prywatnego docenta. Jednak 20 XI 1889 mianowany został członkiem komisji egzaminacyjnej (tzw. komisarzem egzaminacyjnym) dla egzaminów rządowych oddziału sądowego, a 13 IV 1892 profesorem nadzwycz. W uczelni nie pełnił znaczniejszych funkcji organizacyjnych; jedynie w l. 1894–7 zasiadał w senacie jako delegat Wydziału Prawa. Za to czynny był na wielu innych polach: wykładał jako docent ustawodawstwo agrarne w Szkole Rolniczej w Dublanach, ekonomię polityczną oraz ustawodawstwo leśne w Szkole Gospodarstwa Krajowego we Lwowie.

Działalność naukowa O-ego rozwijała się w dwu kierunkach: prawa i postępowania karnego oraz historii prawa. Był jednym z pierwszych na polskim terenie zwolenników tak zwanej szkoły socjologicznej, kładącej nacisk nie tyle na osobę przestępcy, co na zespół elementów społeczno-historycznych, warunkujących przestępczość (wykład publiczny w r. 1898 pt. Wpływ nędzy i ciemnoty na przestępczość). Również jako jeden z pierwszych Polaków zyskał członkostwo „Union internationale de droit pénal” w Brukseli. Do ważniejszych jego publikacji w dziedzinie prawa i postępowania karnego, prócz rozprawy habilitacyjnej, należą: Dwa nowe projekty ustawodawcze („Prawnik” T. 20: 1889) oraz wykład inauguracyjny r. akad. 1894/5 pt. Kobieta w obliczu prawa, poszerzony i opublikowany z papierów pośmiertnych (Kobieta w świecie przestępstwa, „Przegl. Prawa i Admin.” R. 19: 1904). Historią prawa zajął się O. m. in. pod wpływem swego rówieśnika i kolegi Oswalda Balzera. W tej dziedzinie ogłosił m. in.: O przestępstwie cudzołóstwa ze stanowiska prawno-historycznego (Lw. 1885), Perduellio i Crimen Laesae Maiestatis (W. 1886), Ostatni projekt reformy prawa i procesu karnego w Polsce (Kr. 1890, toż po niemiecku, 1892), Sprawa zamachu na Stanisława Augusta z 3 listopada 1771 przed sądem sejmowym (Lw. 1891). Studia historyczne O-ego zachowały większą wartość od jego prac karnistycznych. Zmarł nagle na serce 22 IV 1898 we Lwowie i tam został pochowany. Pozostawił żonę i troje dzieci nie znanych z imienia.

 

Suligowski, Bibliogr. prawnicza; W. Enc. Ilustr.; Oester. Biogr. Lexikon; – Finkel–Starzyński, Hist. Uniw. Lwow.; Księga pamiątkowa I Gimnazjum im. Mieczysława Romanowskiego w Stanisławowie, Stanisławów 1929 s. 110; – Dębicki Z., Iskry w popiołach, P. [b. r.] s. 37–9; Kronika Uniwersytetu Lwowskiego, T. I: 1894–5/1897–8, Lw. 1899; Szematyzmy Król. Galicji, 1887–8; – „Czas” 1898 nr 93; „Gaz. Lwow.” 1898 nr 91, 93; „Gaz. Sąd. Warsz.” 1898 nr 20 s. 321–4; „Kur. Warsz.” 1898 nr 113; „Przegl. Prawa i Admin.” R. 23: 1898 (niepełna bibliogr. prac O-ego); „Szkoła” 1898 s. 163; „Tyg. Illustr.” 1898 nr 18.

Stanisław Grodziski

 

 
 

Powiązane zdjęcia

   
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Julian Fałat

1853-07-30 - 1929-07-09
malarz
 

Maksymilian Marceli Thullie

1853-01-16 - 1939-09-01
senator II RP
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Rudolf Kner

1810-08-24 - 1869-10-27
geolog
 

Emil Petzold

1859-11-26 - 1932-07-15
germanista
 

Seweryn Pieniężny (senior)

1864-01-06 - 1905-11-02
drukarz
 

Karol Sulikowski

1838-01-28 - 1915-09-22
działacz gospodarczy
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.