Leitgeber Bolesław Teodor (1835–1896), kupiec, działacz społeczny i polityczny. Ur. 20 IV w Poznaniu, syn Józefa Napoleona, uczestnika powstania listopadowego, i Salomei Dulińskiej, brat Jarosława (zob.) i Mieczysława (zob.). Uczęszczał do Gimnazjum im. Marii Magdaleny w Poznaniu. Zawodu wyuczył się w Szczecinie, gdzie odbywał praktykę handlową. Od r. 1858 prowadził w Poznaniu odziedziczony po ojcu handel artykułami kolonialnymi pod firmą «J. N. Leitgeber», z którego uczynił jedną z najlepiej prosperujących firm kupieckich. Działalność społeczną rozwijał L. przede wszystkim w instytucjach kupieckich. Był długoletnim sekretarzem, a następnie prezesem Zarządu Korporacji Kupców Chrześcijańskich w Poznaniu. Opiekował się szkołą wieczorną Tow. Młodzieży Kupieckiej w Poznaniu, którego był prezesem w l. 1883–6. Od r. 1872 był pierwszym sekretarzem rady nadzorczej, a od 1874 dyrektorem Tow. Pożyczkowego, przekształconego następnie w Bank Przemysłowy. Zasiadał także przez wiele lat aż do zgonu w radzie nadzorczej Banku Włościańskiego. W założonym w r. 1872 Stowarzyszeniu Wzajemnej Pomocy Rękodzielników objął funkcję skarbnika. T. r. wszedł do zarządu towarzystwa ubezpieczeniowego «Westa». Wchodził w l. 1878–82 w skład komitetu Związku Spółek Zarobkowych.
L. brał również czynny udział w życiu społecznym i politycznym Poznańskiego. Uczestniczył żywo w pracach Tow. Czytelni Ludowych (w r. 1885 został jego prezesem) i Tow. Przemysłowego (był długoletnim członkiem jego dyrekcji). W r. 1893 został wybrany delegatem wyborców m. Poznania na walne zebranie Centralnego Komitetu Wyborczego dla W. Ks. Pozn. jako reprezentant grupy ugodowców. Przez kilka kadencji zasiadał w radzie miejskiej m. Poznania, broniąc tam interesów ludności polskiej. Zajmował się także akcją filantropijną, pomagając niezamożnej młodzieży w uzyskaniu wykształcenia. Zmarł nagle 22 VII 1896 r. w swym majątku Czerlejnko koło Poznania, który odziedziczył po Kazimierzu Dulińskim, pochowany w Poznaniu. Umierając pozostawił swym spadkobiercom duży majątek.
L. był jednym z typowych przedstawicieli rodzącej się w Poznańskiem polskiej burżuazji, która z energią wcielała w życie hasła «pracy organicznej», aktywnie pracując na polu zawodowym, społecznym jak i politycznym. Z małżeństwa ze Stanisławą Trąmpczyńską pozostawił 4 synów, m. in. Romana (zob.), oraz córkę Marię, żonę Władysława Seydy.
Wojtkowski A., Bibliografia historii Wielkopolski, P. 1938 I 113; – Karwowski S., Historia Wielkiego Księstwa Poznańskiego, P. 1920–31 II–III; Polityczna działalność rzemiosła wielkopolskiego w okresie zaborów (1793–1918), (Praca zbiorowa), P. 1963; Tomaszewski W., Pół wieku polskich Spółek Zarobkowych i Gospodarczych w Wielkim Księstwie Poznańskim, Prusach Zachodnich i na Górnym Śląsku, P. 1912 I (fot.), II; Trzeciakowski L., Polityka polskich klas posiadających w Wielkopolsce w erze Capriviego (1890–1894), P. 1960 s. 130; Zalewski Z., Z dziejów walki o handel Polski, P. 1921 s. 200–1; – „Dzien. Pozn.” 1896 nr 168, 169, 171, 172, 174; „Kur. Pozn.” 1896 nr 168, 171, 173; – B. Pozn. Tow. Przyj. Nauk: Leitgeber S., Leitgeberowie, P. 1967 (mszp.).
Anna Ryfowa