Benoni Karol August Ferdynand (1841–1904), geograf i pedagog. Ur. 27 VII we Lwowie, syn Wincentego, urzędnika lwowskiego magistratu, pochodzący z włoskiej naturalizowanej rodziny. Uczęszczał do gimnazjum we Lwowie. W czasie letnich wakacyj 1855, podczas najwyższego nasilenia cholery, zawleczonej do Galicji w czasie wojny krymskiej, stracił równocześnie oboje rodziców i pięcioro rodzeństwa. Po tej ciężkiej stracie pozostawiony bez opieki i bez utrzymania, pod wpływem zrozumiałej depresji duchowej załamał się 14-letni zdolny i pracowity chłopiec. Spowodu złej klasyfikacji za I półrocze V kl. wystąpił z gimnazjum. Przez pół roku pracował w szkole ogrodniczej botanicznego ogrodu. Otrzymawszy z magistratu mierne alimenta sieroce, wstąpił w r. 1856 napowrót do wyższej szkoły realnej i ukończył ją z wyszczególnieniem. W r. 1857 zapisał się do Akademji Technicznej. W czasie studjów technicznych przyszedł jednak do przekonania, że nie odpowiadają one jego skłonnościom, że posiada raczej powołanie do stanu duchownego. Przerwał więc w r. 1858 techniczne studja i postanowił ukończyć gimnazjum klasyczne. Przez dwa lata (1858–9), utrzymując się z lekcyj, przygotował się do egzaminu wstępnego do kl. VII i ukończył prawidłowo VII i VIII klasę, uczęszczając do szkoły w sutannie jako alumnus seminarjum duchownego.

Na uniwersytecie studjował początkowo teologię i filozofję (geogr. i historję u prof. Zeissberga), potem – porzuciwszy teologję – filozofję i prawo; uzyskał doktorat filozofji oraz kwalifikację nauczycielską do nauczania historji i geografji (1866). Służbę nauczycielską rozpoczął w r. szk. 1864, od r. 1868 był już rzeczywistym nauczycielem. Przez lat 10 (1 IX 1892–31 VIII 1902) był dyrektorem gimnazjum tarnowskiego, spełniając wszelkie swoje obowiązki bardzo sumiennie, za co został odznaczony tytułem radcy rządu. W r. 1902 przeszedł na emeryturę i otrzymał order żelaznej korony, wręczony mu przez delegata Rady Szkolnej Krajowej na uroczystości szkolnej. Jako emeryt umarł w Krakowie 7 I 1904. B. był też autorem licznych podręczników i rozpraw. W r. 1868 należał do najczynniejszych założycieli Towarzystwa Pedagogicznego, był członkiem Central. Zarządu, prezesem oddziału lwowskiego (1879–85), a potem prezesem oddziału tarnowskiego (1892–1903). Jego przeważnie zasługą był znakomity rozwój Towarzystwa które doszło wkrótce do 57 oddziałów, 91 kółek i przeszło 3.000 członków. Największe zasługi położył B. dla Tow. Pedag. jako twórca i dyrektor działu wydawniczego. Pod jego kierownictwem Tow. rozpoczęło działalność wydawniczą na kredyt, a już w kilka lat później stanęło jako największa polska firma nakładowa podręczników szkolnych z własną drukarnią, z dziesiątkami tysięcy książek i rosnącym rokrocznie kapitałem. W czasopiśmie Tow. Ped. »Szkoła«, wychodzącem od przeszło półwieku, zamieszczał liczne swoje artykuły dydaktyczno-pedagogiczne. W r. 1876 B. razem z prof. drem Zygmuntem Samolewiczem został wysłany przez Radę szk. kraj. do Niemiec celem zbadania stanu tamtejszego szkolnictwa średniego, a owocem tych studjów była książka wspólnie wydana: Szkoły średnie w Prusiech a u nas (Lw. 1876). Wydał wówczas także dwie rozprawy w języku niem.: Über die Dniester-Quellen i Einfluss der Achsendrehung auf die Entstehung der Winde. Ponadto wydał szereg podręczników szkolnych: Krótki rys geografji (wspólnie z Tatomirem, od 1881–1898 – 7 wydań); Geografia monarchji austr. węg. (wspólnie z Majerskim, do 1896 – 3 wydania); Rys geografji i historii powsz. dla klas wyższych szkół średn. (1874); Atlas geograficzny zastosowany do ćwiczeń kartograficznych. Cz. I, Galicja (1892); Stylistyka dla szkół wydziałowych żeń. (1894); Książka do czytania na klasę V i VI szkół lud. męsk. (1893); Sprawozdanie z czynności komisji wydelegowanej do rozpatrzenia spraw szkół średnich (1881); O obserwacjach meteorologicznych (Przewod. nauki i liter., t. VI); O sygnalizacji burz i jej umiejętnych podstawach (»Kłosy«, t. XXIII); O nauce geografji na podstawie kartografii (1873); O środkach pomocniczych do nauki geografii w klasie I; O udzieleniu początków geografji (1890); Sprawozdanie o szkołach przemysłowych i handlowych (1873); Zakres nauki geografji w szkołach niższych (1869); O nauce historji i geografji w gimnazjach (1871); Pogląd porównawczy na statystykę szkół średnich w Przedlitawji z końcem 1876; Korespondencja handlowa; Głodowe lata; Opowiadanie (Kr. 1884); Hladove leta, povidka ze żivota lidu polskeho (Praha 1894, tłum. czesk.); Sołowiew W. »Rossja i Europa«, Kr. 1888 (przekład z rosyjskiego).

Ferdynand Bostel