Panięta z Boglewic, następnie z Siekluk h. Doliwa (zm. między r. 1347 a r. 1352), kasztelan, później sędzia czerski. Pochodził z mazowieckiej linii Doliwów; o rodzicach jego nie mamy źródłowych wiadomości. P. występuje najwcześniej (1327) jako podsędek czerski, w służbie księcia Trojdena. W r. 1340 był kasztelanem warszawskim; poprzednika jego na tym urzędzie notują źródła jeszcze w r. 1334. Między r. 1340 a 1343 przeszedł na kasztelanię czerską, wymieniwszy urzędy z komesem Tomaszem. Dokumentem z 4 VIII 1343 książęta czerscy Siemowit i Kazimierz Trojdenowice dokonali z P-ą zamiany dóbr; przejmując Boglewice wraz z Wolą Boglewską (na zachód od Warki) oraz Seroczyn (nad Świdrem koło Stoczka) przekazali oni P-cie Siekluki i Szczyty wraz z sąsiednimi połaciami Puszczy Stromieckiej na Zapilczu (koło Białobrzegów). Zamiana doszła do skutku na prośbę P-y, zainteresowanego widocznie w przybliżeniu swych posiadłości do błotnickiego klucza swych bliskich krewnych, sąsiadującego z Sieklukami, choć położonego już na terytorium ziemi sandomierskiej. Dla nowo pozyskanych wsi P. otrzymał od książąt prawo magdeburskie, a nadto zezwolenie na targ tygodniowy w Sieklukach. Po raz ostatni P. występuje w źródłach 16 VIII 1347 na urzędzie sędziego czerskiego; dn. 11 IX 1352 ma następcę, między tymi datami wypada zatem jego zgon.
J. Nowacki uważał kasztelana P-ę i sędziego P-ę za ojca i syna; względy chronologiczne, następstwo innej osoby między r. 1343 a r. 1347 na kasztelanii czerskiej, a także uprzednie piastowanie przez P-ę urzędu podsędka przemawiają jednak niedwuznacznie za ich tożsamością. W dokumentach ówczesnych kasztelanowie i sędziowie czerscy występują w różnej kolejności, co świadczyłoby o równorzędnym charakterze obu tych dostojeństw. Wbrew wspomnianemu autorowi należy też uznać miano Panięta za imię, a nie za przydomek. Poza analogiami (Wierzbięta, Sławęta) dowodzi tego fakt, iż nikt z jego posiadaczy nie nosił równocześnie jakiegokolwiek innego miana. P. był eponimem gniazda (gałęzi) Doliwów Paniącząt. Z gniazda tego znani są imiennie najwcześniej wnukowie lub prawnukowie P-y, żyjący w początkach XV w.
Nowacki J., Gniazda „Paniącząt” – Doliwów, „Mies. Herald.” R. 10: 1931 s. 168–81; Świeżawski A., Przynależność terytorialna Zapilcza przed 1359 r., „Zesz. Nauk. Uniw. Łódz. Nauki Human.-Społ.” Z. 45: 1966 s. 41; – Cod. Pol., I; Dok. kuj. i maz.; Kod. maz. (Lubomirskiego) nr 60, 63; Mazowieckie zapiski herbowe z XV i XVI wieku, Wyd. A. Wolff, Kr. 1937 nr 1070; Metryka Księstwa Mazowieckiego… Pomniki Prawa, W. 1918 V 796.
Janusz Bieniak