Abraham ben Joszijahu z Trok (1636–1687), lekarz i mistyk karaicki. Urodził się w Trokach, gdzie jego ojciec, Joszijahu-ha-Szofet, był lekarzem i zarazem »starszym« sekty Karaitów. Ze szczególniejszem zamiłowaniem oddawał się A. naukom przyrodniczym i lekarskim, do czego mu wielce była pomocna gruntowna znajomość języków wschodnich i łacińskiego. Napisał długi szereg rozpraw w języku hebrajskim, które zostały po większej części w rękopisie. Z nich najważniejsze: Bejt Abraham o mistyce, Bejt Ocar o medycynie, Sefer ha Refna również o medycynie (Bibl. ces. w Petersburgu, sygn. 732), trzy poezje liturgiczne, w tem jedna, wydrukowana w modlitewniku karaickim, wydanym w Wilnie. Jan III Sobieski nadał A-owi tytuł lekarza nadwornego.

Encyclopaedia Judaica, Berlin 1928, I kol. 496–7 (artykuł Simchowicza); Bersohn M.: Słownik biograficzny uczonych żydów polskich… W. 1906; Giedroyć Fr.: Źródła.

Witold Ziembicki