Czenpiński Jan Baptysta (1721–1786), lekarz warszawski, syn Ambrożego Tomasza, mieszczanina poznańskiego, sekretarza król., i Teresy, ur. się w Warszawie. Po ukończeniu warszawskich szkół jezuickich odbył studia uniwersyteckie w Padwie, gdzie wydał z okazji uzyskania doktoratu z filozofii i medycyny w r. 1744 epigramat łaciński do rodziców. Po powrocie do Warszawy był zaszczycony godnością sekretarza królewskiego i zyskał wkrótce dużą praktykę oraz wielkie uznanie; w r. 1767 objął stanowisko lekarza korpusu kadetów, które zajmował do zgonu. Z jego imieniem związany jest fakt pierwszego szczepienia ospy w Polsce, mianowicie w r. 1769 wspólnie z Troszlem dokonał szczepienia ospy rodzimej w szpitalu Dzieciątka Jezus. W r. 1784 powołano go na członka Komisji Egzaminatorów. Nobilitowany na sejmie w r. 1775, otrzymał dyplom szlachecki w r. 1781. W domu jego kwitło życie towarzyskie; najczęstszym gościem bywał ks. Fr. Bohomolec. Cz. był trzykrotnie żonaty; miał 16 dzieci, z których uchowało się 10. Z pierwszej żony Magdaleny Millerówny miał syna Pawła, resztę dzieci z trzeciej żony Prowidencji Fontanówny, której ojciec był znanym budowniczym. Jedna z córek Cz-go była matką Klementyny z Tańskich Hoffmanowej. Za zebrany z praktyki kapitał (ok. 200.000 zł) zakupił Cz. duży plac, wybudował domy i zakłady przemysłowe, ale przez nienależyte prowadzenie przedsięwzięcia stracił cały majątek. Zmarł 7 II 1786.
Kośmiński; Giedroyć, Źródła; Dzieła Klementyny z Tańskich Hoffmanowej 1876, VI; Smoleński Wł., Mieszczaństwo warszawskie w końcu w. XVIII, W. 1917; Maciesza Al., Dr med. Paweł Cz., w zbiorowej książce pt. Epoka Wielkiej Reformy, Lw.-W. 1923.
Aleksander Maciesza