INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Józef Rawicz  

 
 
Biogram został opublikowany w 1987 r. w XXX tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 
Rawicz Józef (1829–1901), bankier, współwłaściciel domu bankierskiego «A. Rawicz i Ska», konsul USA w Warszawie.
Ur. 15 V w Warszawie, był synem Aleksandra Jana (zob.) i Marianny Anny z Gutmanów, bratem Władysława (zob.).
 
Brak informacji, gdzie R. się kształcił, ale miał otrzymać staranne wychowanie. W r. 1857 wszedł m. in. wraz z Leopoldem Kronenbergiem do Rady Przemysłowej, powołanej przez Komisję Rządową Spraw Wewnętrznych i Duchownych. Załatwiał tam m. in. sprawę eksportu cukru w głowach do Rosji. Nie wiadomo, czy brał udział w powstaniu 1863 r. Aresztowany w nocy z 23/4 X t. r. wraz z ok. 120 osobami, wśród których byli m. in. prawnik Wincenty Majewski, redaktor Daniel Neufeld, fotograf Karol Beyer i rabin Izaak Kramsztyk, został wraz z nimi w nocy z 8 na 9 XI wywieziony do Petersburga i prawdopodobnie jak współtowarzysze przebywał na zesłaniu.
 
W Warszawie R. pojawił się w r. 1865 i objął po śmierci ojca kierownictwo domu bankierskiego «A. Rawicz i Ska», mieszczącego się przy ul. Senatorskiej 31, będąc zarazem jego współwłaścicielem. W r. 1869 był współzałożycielem Banku Handlowego w Warszawie, współautorem jego statutu, zakupił też wspólnie ze swym szwagrem Stanisławem Wołowskim znaczną liczbę akcji tego banku. Był też jednym z głównych akcjonariuszy Warszawskiego Tow. Ubezpieczeń od Ognia, założonego w r. 1870 i od września t. r. aż do śmierci zastępcą członka jego dyrekcji. W r. 1873 pełnił funkcję sędziego handlowego.
 
Z chwilą otwarcia w r. 1876 w Warszawie konsulatu USA, jako filii konsulatu w Petersburgu, konsulem mianowano R-a; pozostał na tym stanowisku do śmierci. W relacjach, przesyłanych do Waszyngtonu, dbał o przedstawienie prawdziwego obrazu stosunków i wydarzeń w Polsce. Np. po pogromie żydowskim w Warszawie w r. 1882 pisał R. w swym raporcie, że «rozruchy antyżydowskie to wytwór czysto carski, że w Polsce dawniej o tym nigdy nie słyszano» oraz że «kler tutaj działa hamująco na masy i ostatnio powstrzymał większą część najniższych warstw od uczestniczenia w pogromach». Mianowanie R-a konsulem obcego mocarstwa nie było zjawiskiem odosobnionym. Podobne funkcje pełnili inni przedstawiciele burżuazji warszawskiej: Jan Błoch był konsulem szwedzkim, Stanisław Lesser peruwiańskim a Mieczysław Epstein belgijskim i włoskim.
 
R. był członkiem zarządów wielu instytucji o charakterze społecznym, m. in. przez długi czas prezesem Tow. Ratowania Tonących a także długoletnim prezesem Tow. Opieki nad Zwierzętami. Należał do towarzystw sportowych, działających na terenie Warszawy, uprawiał po amatorsku różne dyscypliny sportowe a równocześnie bywał zapraszany na imprezy sportowe jako sędzia zawodów. Był znaną i lubianą postacią warszawską, obracał się zarówno w sferach arystokracji warszawskiej, jak również, z racji pełnienia funkcji konsula, w sferach urzędowych. W przeciwieństwie do innych przedstawicieli finansjery warszawskiej nie był mecenasem i kolekcjonerem sztuki. W l. 1865–1900 zakupił tylko jeden obraz. Lokował natomiast pieniądze w zakłady przemysłu rolnego. Był m. in. współwłaścicielem cukrowni w Krasińcu koło Makowa Mazowieckiego i w Młodzieszynie koło Sochaczewa. Zmarł 11 VII 1901 w Warszawie wskutek upadku z konia; pochowany został na cmentarzu Powązkowskim.
 
Ożeniony (w r. 1868) z Melanią z Jastrzębskich, 1. v. Duninową (1838–1905), miał R. syna Józefa Aleksandra (ur. 1874), pułkownika kawalerii WP.
 
 
 
Reychman K., Szkice genealogiczne, W. 1936 s. 153; – Hensel J., Mecenat finansjery warszawskiej w zakresie plastyki w drugiej połowie XIX w., w: Dzieje burżuazji w Polsce, Wr. 1974 I 92; Ihnatowicz I., Obyczaj wielkiej burżuazji warszawskiej w XIX w., W. 1971; Landau Z., Tomaszewski J., Bank Handlowy w Warszawie, S. A. Historia i rozwój, W. 1970; Leopold Kronenberg, W. 1922; [Peretz A.], Ignotus, Finansjera warszawska (1870–1925), W. 1926 s. 28, 34, 65; Szenic S., Cmentarz Powązkowski 1891–1918. Zmarli i ich rodziny, W. 1983; – Powstanie styczniowe. Dok. terenowych władz cywilnych; toż. Koresp. namiestników Król. Pol. sierpień 1863 – maj 1864; Przewodnik warszawski informacyjno-adresowy na r. 1869, W. 1869 s. 229; Warszawskie Tow. Ubezpieczeń od Ognia. Sprawozdanie za r. 1899, W. 1900 s. [3]; toż za lata 1900–1; – „Dzien. Pozn.” 1863 nr 246, 260; Kalendarz J. Ungra na r. 1876, dział adresowy s. 10; „Kur. Warsz.” 1901 nr 190, 191, 192, 193, 194 dod. poranny s. 2; „Przegl. Tyg.” 1901 nr 29.
 
Stanisław Konarski
 
 
 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 

Postaci powiązane

   
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Tytus Chałubiński

1820-12-29 - 1889-11-04
lekarz
 

Adam Didur

1874-12-24 - 1946-01-07
śpiewak operowy
 
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Władysław Konopczyński

1880-11-26 - 1952-07-12
historyk
 

Wacław Piotrowski

1887-09-04 - 1967-06-02
malarz
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.