Korotyński Ludwik Stanisław (1860–1919), literat i dziennikarz. Ur. 12 V w Wilnie, był synem Wincentego i Stanisławy z Jakubowiczów oraz bratem Władysława Rajmunda i Brunona Wincentego. W r. 1866 przeniósł się wraz z rodziną do Warszawy, gdzie ukończył gimnazjum oraz w r. 1883 studia na Wydziale Historyczno-Filologicznym uniwersytetu. Następnie pracował jako nauczyciel domowy w bogatych polskich domach we Francji, na Ukrainie i w Rosji. W r. 1890 powrócił do Warszawy i poświęcił się pracy dziennikarskiej. Był współpracownikiem „Gazety Warszawskiej” (od czasów uniwersyteckich do 1893) i „Tygodnika Powszechnego”, przez kilka lat, do r. 1899, był współredaktorem „Wisły” Jana Karłowicza, wchodził w skład redakcji „Tygodnika Ilustrowanego” i od kwietnia 1903 do końca 1909 r. „Kuriera Warszawskiego”. Współpracował z „Encyklopedią Powszechną” S. Orgelbranda-synów i z „Wielką Encyklopedią Powszechną Ilustrowaną”, brał udział w opracowaniu pierwszych tomów „Słownika Języka Polskiego”, tzw. warszawskiego. Ogłaszał w czasopismach artykuły i szkice z zakresu historii literatury, krytyki literackiej, językoznawstwa i etnografii, pisał m. in. o J. Lelewelu, W. Syrokomli, L. Sowińskim, M. Konopnickiej, J. Vrchlickim. Tłumaczył z francuskiego (m. in. Gautiera i Maupassanta), czeskiego i chorwackiego. Na kilka lat przed śmiercią, ze względu na zły stan zdrowia, zamieszkał u siostry w Aleksandrowie Kujawskim, gdzie zmarł 28 VII 1919 r.

Fot. w posiadaniu Ireny z Korotyńskich Herbstowej; – W. Enc. Ilustr.; – [Korotyński W.], Śp. L. K., „Kur. Warsz.” 1919 nr 207; toż, „Tyg. Ilustr.” 1919 nr 33 (fot.); – Danilewiczowa M., Blisko i daleko, Londyn 1953; – Arch. Państw. w W.: Danilewiczowa, Wspomnienia o wujach Korotyńskich, (mszp.); – Informacje Ireny z Korotyńskich Herbstowej.

Roman Taborski