INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Tadeusz Franciszek Śliwiński  

 
 
1880 - 1954-07-10
Biogram został opublikowany w L tomie Polskiego Słownika Biograficznego w latach 2014-2015.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Śliwiński Tadeusz Franciszek (1880—1954), inżynier chemik, technolog cukrownictwa.

Ur. w Warszawie, był synem Artura (1839—1913), powstańca styczniowego, właściciela (do ok. r. 1880) majątków Ruszki i Wyrów w pow. kutnowskim, potem w Warszawie współzałożyciela Tow. Wioślarskiego (1882) i Tow. Śpiewaczego «Lutnia» (1886), oraz Marii z Zielińskich (zm. 1936). Miał braci: Stefana, lekarza, Artura (zob.), Stanisława (zob.) i Andrzeja oraz siostry Marię i Emilię.

Ś. studiował na Wydz. Chemicznym Szkoły Politechnicznej we Lwowie i w r. 1907 uzyskał dyplom inżyniera chemika. Potem pracował na Ukrainie jako chemik kolejno w cukrowniach w Kujanówce i Rohoźnie; następnie był dyrektorem cukrowni «Sobolówka». Od r. 1910 współpracował z wydawaną w Warszawie „Gazetą Cukrowniczą”. W r. 1919 zakończył pracę na Ukrainie i wrócił do Warszawy.

W r. 1921 objął Ś. w Warszawie dyrekcję Centralnego Laboratorium Cukrowniczego. Równocześnie działał w powstałym w r. 1919 przy Stow. Techników Polskich Kole Techników Cukrowników; w l. 1923—6 był jego wiceprezesem. Wygłaszał referaty na konferencjach i zjazdach cukrowników, m.in. w r. 1923 na Zjeździe Chemików Polskich (Melas jako surowiec dla przemysłu chemicznego, W. 1923) i w r.n. na Zjeździe Naukowej Organizacji Pracy (Naukowa organizacja pracy w przemyśle cukrowniczym). Opublikował też książkę Chemiczny przemysł w Polsce (W. 1923) i broszurę Marnotrawstwo transportu (Przyczynek do racjonalnej organizacji pracy w przemyśle cukrowniczym) (W. 1925). Dorobek naukowy kierowanej przez siebie placówki przedstawił w publikacji Prace Centralnego Laboratorium Cukrowniczego 192324 (W. 1925). W l. 1924—30 wchodził w skład komitetu redakcyjnego „Gazety Cukrowniczej”, potem nadal w niej publikował.

W r. 1925 został Ś. dyrektorem cukrowni «Gniezno» w Gnieźnie; wprowadził nowe metody technologiczne i urządzenia techniczne. Zorganizował laboratorium p.n. Stacja Melasowa, w którym prowadził prace nad wykorzystaniem melasy — produktu ubocznego cukrowni. Pod jego kierunkiem opracowano tam metody otrzymywania z melasy węgla aktywnego o nazwie karbomel oraz produkcji gliceryny drogą fermentacji (obie metody otrzymały patenty RP). W r. 1928 opatentował «sposób i trzęsakowe urządzenie do segregacji cukru przez oddzielenie asortymentów w kolejności: grudki i zlepki, kryształy: gruby, średni i drobny, oraz grysik z pyłem». Sortowniki tego typu zastosowano w cukrowniach: «Miejska Górka» (pow. rawski), «Wieluń», «Żnin» oraz «Podole» w Berezowicy Wielkiej (pow. tarnopolski). Ś. wszedł w skład Kuratorium Inst. Przemysłu Cukrowniczego, powstałego w r. 1927 z Centralnego Laboratorium Cukrowniczego. Opublikował pracę Postępy techniczne w polskim przemyśle cukrowniczym w ostatnich dziesięciu latach („Przem. Chem.” R. 18: 1934 z. 10—12, wyd. osobne, W. 1935), a na Zjeździe Techników Cukrowników podczas Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu w r. 1929 wygłosił referat Zużytkowanie cukru do celów technicznych. W r. 1938 przeszedł na stanowisko dyrektora w podwarszawskiej cukrowni «Józefów» z zadaniem jej rozbudowy i modernizacji. Pracował tam również podczas okupacji niemieckiej, do czasu zwolnienia przez zarząd niemiecki w r. 1942. Rekomendowany przez brata, Stanisława, podjął wtedy pracę naukową w Inst. Przemysłu Cukrowniczego.

Po wojnie kierował Ś. przez rok cukrownią «Środa» w Wielkopolsce, a następnie w r. 1946 został naczelnikiem Wydz. Technicznego Centralnego Zarządu Przemysłu Cukrowniczego w Warszawie. Wznowił działalność w Kole Techników Cukrowników, reaktywowanym w r. 1946 p.n. Stow. Pracowników Technicznych Przemysłu Cukrowniczego i przez kilka lat przewodniczył jego Komisji Wydawniczej. Opublikował broszurę Oszczędność w cukrownictwie (W. 1946) oraz pracę Praktyczne wskazania z technologii cukrowniczej (W. 1946—7 I—II). Do r. 1947 współpracował z „Gazetą Cukrowniczą”; ogółem opublikował tam 36 artykułów (osiemnaście dotyczących procesów technologicznych cukrowni, dziewięć w sprawie wykorzystania melasy oraz dziewięć z zakresu organizacji pracy i ogólnej działalności cukrowni). Z języka rosyjskiego przetłumaczył pracę P. W. Gołowina „Technologia cukrownictwa” (W. 1952). Gdy w r. 1947 pożar zniszczył cukrownię «Józefów», zainicjował wybudowanie w tym miejscu wytwórni gliceryny i drożdży piekarskich z melasy; był współautorem jej projektu technicznego, a od r.n. (w okresie budowy, rozruchu i początku działalności) także dyrektorem; następnie sprawował tam funkcję doradcy technicznego. Zmarł 10 VII 1954, został pochowany na cmentarzu w Milanówku (kw. XI rząd Al. B grób 2). Był odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem Niepodległości.

Ś. był dwukrotnie żonaty. W pierwszym małżeństwie z Wandą Drozdowicz miał córkę Irenę. W drugim małżeństwie z Marią Bensek miał syna Zbigniewa Bogumiła (1924—2003), pianistę, profesora Akad. Muzycz. w Gdańsku, i córkę Barbarę.

Za opracowanie metody oraz uruchomienie produkcji gliceryny przyznano Ś-emu pośmiertnie, w r. 1955, zespołową nagrodę państw. III st.

 

Cmentarz w Milanówku. Przewodnik biograficzny, Milanówek 2009 s. 335; Nagrody państwowe w latach 1948—1980. Informator, Wr. 1983; Słown. techników, z. 2; — Czekaj K., Artur Śliwiński (1877—1953). Polityk, publicysta, historyk, W. 2011; Dzieje cukrownictwa w Polsce, Red. C. Łuczak, P. 1981 s. 143—6, 148; Inżynierowie polscy w XIX i XX wieku, Red. J. Piłatowicz, W. 1997 V; Kowalewski Z., Stowarzyszenie Techników Cukrowników. Rys historyczny, W. 1959 s. 25, 37, 39, 41, 47, 50 (fot. na zbiorowej wkładce po s. 32); Pół wieku działalności Stowarzyszenia Techników Cukrowników 1919—1969, W. 1969 s. 20—1, 43, 46, 97, 146, 152, 168; — „Gaz. Cukrownicza” R. 56: 1954 nr 10, 11, 12 s. 24 (wspomnienie pośmiertne).

 

Stanisław Tadeusz Sroka

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Witold Leszczyński

1933-08-16 - 2007-09-01
reżyser filmowy
 

Bronisław Rakowski

1895-06-20 - 1950-12-28
generał brygady WP
 

Fryderyk Eugeniusz Scherfke

1909-09-07 - 1983-09-15
piłkarz
 

Adam Piłsudski

1869-09-25 - 1935-12-16
wiceprezydent Wilna
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Jerzy Klus

1839-10-13 - 1917-03-17
nauczyciel
 

Michał Chyliński

1856 - 1925-06-27
pedagog
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.