INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Wacław Sidorowicz  

 
 
1905-01-04 - 1982-10-05
Biogram został opublikowany w latach 1995-1996 w XXXVI tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Sidorowicz Wacław (1905–1982), lekarz medycyny sportowej. Ur. 4 I w Sobakińcach (pow. lidzki), był synem Antoniego, urzędnika, i Marii z Tarasiewiczów.
W r. 1926 S. ukończył gimnazjum typu humanistycznego w Grodnie. W l. szk. był założycielem i prezesem szkolnego klubu sportowego. Następnie studiował medycynę na Uniw. Stefana Batorego w Wilnie, gdzie uzyskał dyplom lekarza 14 III 1933. W czasie studiów od stycznia 1929 do czerwca 1933 był pomocnikiem kierownika poradni sportowo-lekarskiej Ośrodka Wychowania Fizycznego. Jako członek Akademickiego Związku Sportowego «Wilno» wielokrotnie reprezentował barwy narodowe w biegach średnich; dwukrotnie (1929) zdobył akademickie mistrzostwo Polski. Staż lekarski odbył w Szpitalu Kolejowym w Wilnie (14 VI 1933 – 12 XII 1934) z przerwą od września 1933 do września 1934, gdy służył w stopniu sierżanta podchorążego w Szkole Podchorążych Sanitarnych Rezerwy w Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie, następnie jako starszy sierżant podchorąży w warszawskim Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego. W r. 1935 przeniósł się do Krakowa, gdzie do r. 1939 był kierownikiem poradni sportowo-lekarskiej i jednocześnie do r. 1936 lekarzem wolontariuszem w wojskowym 6. Szpitalu Okręgowym. Dn. 1 XII 1937 został asystentem II Kliniki Chorób Wewnętrznych UJ; 6 XII t. r. uzyskał tu stopień doktora medycyny na podstawie pracy napisanej pod kierunkiem Józefa Latkowskiego Gruźlica wśród poborowych 1909 rocznika [b. m. i r. w.]. Od t. r. był członkiem Zarządu Głównego Stow. Lekarzy Sportowych (SLS).
Zmobilizowany 23 VIII 1939, wziął udział w kampanii wrześniowej (do 20 IX 1939) jako podporucznik-lekarz 6. p. artylerii lekkiej 6. Dyw. Piechoty. Podczas okupacji niemieckiej pracował w szpitalu utworzonym przez Niemców z obu uniwersyteckich klinik chorób wewnętrznych w Krakowie.
Po wojnie S. pracował nadal w II Klinice Chorób Wewnętrznych UJ u Tadeusza Tempki jako starszy asystent od 1 II 1945 i został ponownie kierownikiem reaktywowanej poradni sportowo-lekarskiej. Równocześnie od maja t. r. do stycznia 1950 wykładał fizjopatologię i higienę sportu w Studium Wychowania Fizycznego. W r. 1947 przeniósł się do Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, a następnie w r. 1951 do II Kliniki Chorób Wewnętrznych Uniw. Warsz. Dn. 11 XII 1951 uzyskał specjalizację II stopnia w zakresie chorób wewnętrznych, a 16 XII 1958 w dziedzinie medycyny sportowej. W l. 1952–4 był asystentem wyjazdowym Lecznicy Min. Zdrowia i równocześnie pracował jako referent medycyny sportowej w Centralnej Radzie Związków Zawodowych oraz w referacie kontroli lekarskiej Głównego Komitetu Kultury Fizycznej (GKKF) i w Poradni Międzyszkolnej. W Warszawie od r. 1947 do 30 IX 1963 był także pracownikiem Centralnej Poradni Sportowo-Lekarskiej, p. o. dyrektorem (1 VI 1955 – 1 I 1961), następnie dyrektorem (do 30 VI 1963). Potem przez wiele lat (aż do przejścia na emeryturę z dn. 1 I 1982) kierował Przychodnią Ogólną Lecznicy Min. Zdrowia i Opieki Społecznej. Był cenionym praktykiem (ze specjalnością chorób serca). Do końca życia pracował w Spółdzielni Profesorsko-Ordynatorskiej w Warszawie przy ul. Waliców, jak również w Spółdzielni Lekarskiej «Izis» przy ul. Marszałkowskiej.
Wielokrotnie S. wyjeżdżał za granicę jako lekarz z ekipami sportowymi, m. in. na Igrzyska Olimpijskie do Berlina (1936), Helsinek (1952), Rzymu (1960) i Tokio (1964). W maju 1963 był kierownikiem naukowym kursu szkoleniowego Studium Doskonalenia Lekarzy w zakresie badań sportowo-lekarskich i zasad orzecznictwa sportowo-lekarskiego.
S. był jednym z pionierów medycyny sportowej w Polsce. Publikację Masaż sportowy (Kr. 1946), pierwszą na ten temat w polskim piśmiennictwie, odtworzył i przerobił po wojnie, gdyż pierwotny maszynopis zaginął w r. 1939. W referacie Nadczynność tarczycy u sportowców, przedstawionym na Zjeździe Tow. Internistów Polskich w Lublinie w r. 1951 (ogłoszonym w „Pol. Arch. Med. Wewn.” 1952) stwierdził u sportowców związek występowania nadczynności tarczycy z napięciem nerwowym podczas zawodów. Wynikiem badań wpływu sportu na układ krążenia była praca Zarys metodyki badań i poradnictwa sportowo-lekarskiego (W. 1962, W. 1966). Na jej podstawie S. habilitował się 28 I 1966 na Wydz. Lekarskim Akad. Med. w Krakowie w zakresie medycyny sportowej i otrzymał stopień docenta medycyny. Ogłosił wiele prac omawiających wskazania i przeciwwskazania uprawiania różnych dyscyplin sportu, w zależności od wieku, budowy oraz wrodzonych i nabytych cech układu ruchu, np.: Przeciwwskazania przy uprawianiu sportu zawodniczego z punktu widzenia internistycznego (W. 1949), czy Wpływ uprawiania lekkiej atletyki na organizm (W. 1959, W. 1962). Pracą rekapitulującą doświadczenia S-a i zawierającą podstawowe zagadnienia medycyny sportowej był podręcznik Poradnictwo sportowo-lekarskie (W. 1972). Był też S. autorem wielu publikacji popularnonaukowych, m. in. Zdrowie – kondycja. Automasaż kosmetyczny, higieniczny, hartowanie (W. 1970) oraz Starość i sprawność (W. 1974). Brał nadal udział w pracach SLS (od r. 1961 Polskiego Tow. Medycyny Sportowej), pełniąc w r. 1948 godność prezesa Towarzystwa (wg własnoręcznie napisanego życiorysu). S. zmarł 5 X 1982 w Warszawie i tam został pochowany na cmentarzu Komunalnym Północnym. Był odznaczony m. in. Krzyżami: Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym i Złotym Krzyżami Zasługi, Złotą Odznaką GKKF oraz tytułem Zasłużonego Działacza Sportu.
S. był dwukrotnie żonaty, pierwsze małżeństwo zawarł w r. 1934 z Zofią z Kozaków (1908–1977), doktorem filozofii, córką Jana Józefa Kozaka (zob.), miał z nią troje dzieci: Jerzego Antoniego (ur. 1936), zoologa, zamieszkałego w Toronto, Elinę Martę (ur. 1941), anglistkę, mieszkającą w Santa Monica w Kalifornii, zamężną 1. v. za reżyserem telewizyjnym Jerzym Gruzą, 2. v. za Tadeuszem Lejmanem i 3. v. za Paulem O’Lague, profesorem neurobiologii, i Annę (ur. 1948), anglistkę, zamieszkałą w Sydney, zamężną 1. v. za Wacławem Zimińskim, 2. v. za Michaelem Koorey. Z drugiego małżeństwa, zawartego po śmierci pierwszej, żony S. dzieci nie miał.

Katalog rozpraw doktorskich i habilitacyjnych 1967, W. 1968 s. 724; Woźniewski Z., Rozprawy na stopień doktora medycyny polskich wydziałów lekarskich. Okres międzywojenny, W. 1969; Białoń J., Grochowski J., Profesorowie i docenci Akademii Medycznej w Krakowie 1950–1970, Kr. 1970; Rocznik lekarski RP, W. 1936, 1938, 1948; Spis fachowych pracowników służby zdrowia, W. 1961, 1964; Urzędowy spis lekarzy…, W. 1939 s. 204; Verzeichnis der Mitglieder der Heilberufe im Generalgouvernement, Kr. [b.r.w.] s. 83; Woźniewski Z., Polski almanach medyczny na rok 1956, W. 1957 (błędne miejsce uzyskania doktoratu); – Lorentz S., Album wileńskie, W. 1986 s. 117, 118 (S. nie wymieniony w indeksie); – „Lekka Atletyka” 1959 nr 12 s. 33 (fot.); – Nekrologi z r. 1982: „Przegl. Sportowy” nr 159, „Życie Warszawy” nr 226, 227, 236; – Arch. Akad. Wych. Fizycznego w W.: Pastuszko A., Życie i działalność Wacława Sidorowicza (mszp. pracy magisterskiej); Arch. Centralnego Ośrodka Medycyny Sportowej w W.: Teka akt osobowych; Arch. UJ: sygn. S III (teczka osobowa), S II 524 (Liber promotionum UJ ab anno 1932); Gł. B. Lek.: Zbiory Specjalne, kwestionariusz S-a; – Informacje Wincentego Pawłowskiego z Kr.
Jan W. Chojna

 

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Ferdynand Ruszczyc

1870-12-10 - 1936-10-30
działacz społeczny
 

Władysław Kowalski

1936-02-24 - 2017-10-29
aktor teatralny
 

Janusz Marian Majewski

1931-08-05 - 2024-01-10
reżyser filmowy
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Zygmunt Lewakowski

1865-11-15 - 1941-03-05
polityk
 

Witold Minkiewicz

1880-06-17 - 1961-01-27
architekt
 

Wiktor Biernacki

1869-01-30 - 1928-01-27
fizyk
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.