Anc Dominik (1844–1918). Ur. w Jędrzejowie w ziemi kieleckiej 20 VII 1844 r., jako syn kupca. Nauki pobierał w szkółce początkowej w Jędrzejowie i w wyższej szkole realnej w Kielcach. Ukończył szkołę w 1860 r., wstąpił do Szkoły Sztuk Pięknych, a w 1862 zapisał się na Wydział prawa i administracji Szkoły Głównej w Warszawie. W 1863 r. wziął udział w powstaniu – w bitwie pod Małagoszczą, poczem, wróciwszy do Szkoły Głównej, ukończył ją w 1867 r. ze stopniem magistra prawa i administracji. Aplikację odbył przy Trybunale Cywilnym w Warszawie. W 1869 r. mianowany zastępcą patrona, a w 1873, patronem przy Trybunale Cywilnym w Warszawie, został po reformie sądownictwa w 1876 r. mianowany adwokatem przysięgłym. Na tem stanowisku zmarł 28 V 1918 r. Od początku wstąpienia w szeregi obrończe brał żywy udział w życiu zawodowem. W 1876 r. wybrany był do Komisji Adwokatów Przysięgłych, rozwiązanej w 1882 r. Następnie był współzałożycielem biura bezpłatnych porad prawnych. Brał udział w założeniu Towarzystwa Prawniczego w Warszawie; był później jego wiceprezesem i prezesem. W 1913 r. stanął na czele kwartalnika »Themis Polska«. Przewodniczył Delegacji Adwokatury Warszawskiej, utworzonej 16 IX 1915 r. po opuszczeniu kraju przez Rosjan. W lutym 1917 r. powołany przez Tymczasową Radę Stanu na członka Rady Departamentu Sprawiedliwości do uczestnictwa w pracach prawodawczych, delegowany był do utworzenia przy Departamencie Sprawiedliwości komisji kwalifikacyjnej dla ustalenia listy osób odpowiednich do zajmowania stanowisk w tworzącem się sądownictwie polskiem. Przewodniczył w komisji, powołanej przez Departament Sprawiedliwości do opracowania Statutu Palestry Polskiej. W 1916 r. objął w Uniwersytecie Warszawskim wykłady prawa cywilnego. Aż do ostatnich prawie lat życia miał rozległą praktykę obrończą kratkową i konsultacyjną, jako bardzo ceniony obrońca i doradca.
Ogłosił następujące prace: Zewnętrzny porządek sądowy w Polsce w końcu XIV stulecia, według ksiąg sądowych łęczyckich, »Gaz. Sąd.« 1899, nr 7; Kilka słów o adwokaturze i aplikacji sądowej w dawnej Polsce, »Gaz. Sąd.« 1899, nr 13 i 14; Walenty Dutkiewicz (szkic biograficzny), »Gaz. Sąd.« 1899, nr 49; Geneza i dzieje ustawy o normalnem rozgraniczeniu z 1818 r., »Gaz. Sąd.« 1908, nr 19, 24; O skutkach działów (art. 883, kod. cyw.) w związku z prawami wierzycieli hipotecznych spadkobiercy, »Gaz. Sąd.« 1909, nr 49–52 (odb. 1910); Ustawodawstwo wyjątkowe francuskie wywołane przez wojnę z Niemcami 1870–71 r. w świetle orzecznictwa sądów francuskich, W. 1914; Ustawodawstwo francuskie moratoryjne, sekwestracyjne i rekwizycyjne, »Themis Polska«, ser. II, t. V, 1915; Z powodu 500-lecia uzupełnienia prawa miejskiego chełmińskiego Warszawie nadanego, »Themis Polska«, ser. II, t. II, 1913; Orzecznictwo Senatu rosyjskiego, »Themis Polska« ser. II, t. I–III, 1913–1914; Wydarzenia Wojenne 1870–71 w świetle orzecznictwa sądów francuskich, W. 1915.
Ponikowski Cezary, Sylwety obrończe, W. b. r. dr.
Cezary Ponikowski