INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Jan Dominik Smogorzewski     

Jan Dominik Smogorzewski  

 
 
Biogram został opublikowany w latach 1999-2000 w XXXIX tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Smogorzewski Jan Dominik (1913–1992), inżynier architekt, urbanista, docent Instytutu Kształtowania Środowiska w Warszawie. Ur. 1 VII w Warszawie, był synem Janusza (1879–1935), prawnika, i Zofii z Anców.

Po ukończeniu w r. 1931 Państwowego Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie S. podjął studia na Wydz. Architektury (sekcja urbanistyczna) Politechn. Warsz. Po śmierci ojca naukę łączył z zajęciem zarobkowym w pracowni architekta Stanisława Płoskiego. W r. 1938 otrzymał II nagrodę w konkursie na projekt przystanku autobusowego w Lublinie. Podczas okupacji niemieckiej S. pracował jako technik budowlany w Inspekcji Budowlanej Zarządu m. st. Warszawy (październik – grudzień 1939), szklarz w przedsiębiorstwie szklarskim Karola Smogorzewskiego (grudzień 1939 – czerwiec 1941), kierownik tapicerni w warsztatach meblarskich inż. Jan Stefanowicza (czerwiec 1941 – sierpień 1944). W czasie powstania warszawskiego 1944 r. był technikiem budowlanym w tworzonej wówczas inspekcji budowlanej dzielnicy Południowej. We wrześniu 1944 Niemcy skierowali go na dwa tygodnie do obozu pracy w Byczkach koło Skierniewic. Następnie był noszowym w szpitalu Polskiego Czerwonego Krzyża przy ul. Wilczej 36. W grudniu 1944 był zatrudniony jako architekt w firmie inż. Duszyńskiego w Piotrkowie.

Od stycznia 1945, z polecenia architekta Jana Zachwatowicza, S. pracował w Biurze Odbudowy Stolicy (BOS), początkowo w Wydz. Inwentaryzacji i Statystyki, następnie od 15 III t. r. w Wydz. Urbanistyki jako technik, architekt, projektant, a od r. 1948 jako kierownik Pracowni Planu Warszawskiego Zespołu Miejskiego Dyrekcji Planowania Przestrzennego, potem kierownik Pracowni Zalesień. Brał udział w inwentaryzacji zniszczeń wojennych, opracowywaniu planu ogólnego Warszawy i Warszawskiego Zespołu Miejskiego, sporządzaniu dokumentacji zalesień obszaru otaczającego Warszawę i projektowaniu zieleni miasta. W marcu 1949 zdał egzamin dyplomowy na Politechn. Warsz. i uzyskał stopień magistra inżyniera architekta. Po likwidacji BOS, w l. 1952–68 pracował w Centralnym Biurze Studiów i Projektów Budownictwa Wodnego «Hydroprojekt» jako inżynier projektant i kierownik Pracowni Planów Regionalnych, a po jej likwidacji kierownik Zespołu Urbanistycznego. Równocześnie od 1 XI 1957 był zatrudniony w Inst. Urbanistyki i Architektury (IUA), początkowo w charakterze pracownika inżynieryjno-technicznego, potem asystenta (od r. 1959) i adiunkta (od r. 1962). Stopień doktora nauk technicznych uzyskał 19 XII 1972 na Wydz. Architektury Politechn. Warsz. na podstawie napisanej pod kierunkiem Hanny Adamczewskiej-Wejchert dysertacji pt. Układ terenów otwartych w dużych miastach jako element ich konstrukcji (druk. pt. System terenów otwartych jako element konstrukcji miasta, W. 1974). Stanowisko docenta w IUA otrzymał w r. 1975. Po włączeniu IUA w nowo utworzony w r. 1974 Inst. Kształtowania Środowiska (IKŚ) pracował tu w Zakładzie Ekologicznych Podstaw Kształtowania Środowiska i od r. 1979 kierował Pracownią Planowania Rozwoju Sieci Osadniczej w Zakładzie Planowania Przestrzennego. Po przejściu na emeryturę w r; 1984 był konsultantem w IKŚ, a po podziale IKŚ w r. 1986 na Inst. Ochrony Środowiska i Inst. Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej, S. był w tym ostatnim konsultantem i głównym specjalistą, zatrudnionym na połowie etatu.

S. opracował wiele projektów samodzielnie, a także w ramach prac zespołów, którymi wielokrotnie kierował. Brał udział w pracach dotyczących dużych inwestycji wodnych, m. in. stopni wodnych w Dębem i Wyszogrodzie, nad stroną urbanistyczną: drogi wodnej Wschód-Zachód, kanału Żerań-Zegrze, kaskady Dolnej Wisły. Opracował plany zagospodarowania przestrzennego: Doliny Bugu, otoczenia stopnia wodnego we Włocławku i w Niedzicy na Dunajcu, ośrodka rekreacyjnego w Zemborzycach koło Lublina (zalew na Bystrzycy), Kampinoskiego Parku Narodowego, pasma uzdrowiskowego Nieszawa–Ciechocinek–Toruń. W ostatnich latach życia zajmował się planem przestrzennego zagospodarowania Roztoczańskiego Parku Narodowego; opublikował wówczas pracę: Roztoczański Park Narodowy: szczegółowa informacja o planie (W. 1984). W konkursach architektoniczno-urbanistycznych zdobył m. in. III nagrodę za plan zagospodarowania Kazimierza nad Wisłą (1966), II nagrodę za plan zagospodarowania przestrzennego tras turystyki zmotoryzowanej we Wrocławiu (1969). Równolegle z pracami projektowymi prowadził studia nad zagadnieniami strefy podmiejskiej Warszawy i terenów otwartych wielkich miast i opublikował m. in. prace: Brwinów, Milanówek i Podkowa Leśna jako podmiejskie osiedla – satelity Warszawy. Zarys rozwoju przestrzennego i funkcjonalnego (W. 1965), Układ terenów otwartych w dużych miastach. Próba wyodrębnienia z całości terenów miejskich i zastosowania metod analizy na przykładach (W. 1968), System terenów otwartych jako element konstrukcji miasta (W. 1974). Ogłosił także kilkanaście artykułów i komunikatów na łamach „Stolicy”, „Architektury” i „Biuletynu IUA”. Był współautorem i członkiem komitetu redakcyjnego „Małego słownika urbanistycznego” (W. 1970). Wiele prac studialnych S-ego pozostało w maszynopisie.

S. współpracował z licznymi instytucjami i placówkami naukowymi, m. in. był konsultantem planu przestrzennego zagospodarowania Parku Krajobrazowego Gór Stołowych, opracowywał opinie dla Biura Studiów i Projektów Budownictwa Wiejskiego w Krakowie oraz Tow. Urbanistów Polskich (TUP), współpracował z Biurem Planowania Rozwoju Warszawy i opiniował plan ogólny zespołu jednostek osadniczych Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego. Na zlecenie Instytutu Badawczego Leśnictwa brał udział w pracach nad wpływem zanieczyszczeń emitowanych przez elektrociepłownię kombinatu papierniczego w Wyszogrodzie na środowisko leśne. Od poł. l. sześćdziesiątych współpracował z Politechn. Warsz., gdzie prowadził ćwiczenia i wykłady na podyplomowym Studium Planowania Przestrzennego i na Studium Urbanistycznym oraz uczestniczył w pracach Instytutu Podstawowych Problemów Planowania Przestrzennego, dotyczących wyznaczania wartości środowiska naturalnego do celów rekreacji na przykładzie odcinka Wisły Warszawa-Płock, elementów struktury przestrzennej małych i średnich miast polskich, a także podstaw przestrzennego zagospodarowania kraju.

S. należał (od r. 1945) do Stow. Architektów Polskich i wchodził tam do zarządu koła w l. 1952–60, 1975, był członkiem Tow. Urbanistów Polskich (od r. 1952) i wiceprezesem jego Oddziału Warszawskiego (1968–72) oraz członkiem International Federation of Landscape Architects (od r. 1960). Od r. 1960 należał do Ligi Ochrony Przyrody, w której pełnił funkcję członka Sądu Koleżeńskiego (1966–8), a także działał w Klubie Ekologicznym i Klubie Inteligencji Katolickiej. Zmarł 1 V 1992 w Warszawie, został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim (kw. 26 rz. 3 m. 16/17). Był odznaczony m. in. Srebrną Odznaką Odbudowy Warszawy (1952), Złotym Krzyżem Zasługi (1974), Złotą Odznaką «Za zasługi dla województwa warszawskiego» (1975) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1980).

W małżeństwie z Marią z Dębskich, architektem, miał S. syna Macieja (ur. 1955), architekta, i córkę Katarzynę (ur. 1957), artystę plastyka.

 

Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, W. 1984; Biernatowie A. i B., Cmentarz Powązkowski w Warszawie. Materiały inwentaryzacyjne, W. 1994 III (dot. ojca 19-ego); Katalog rozpraw doktorskich i habilitacyjnych 1972, W.–P. 1974; – Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906–1950, W. 1988; – „Życie Warszawy” 1992 nr 106 (nekrolog); – AP m. st. Warszawy: BOS, sygn. 1646 (fot. S-ego); Inst. Gosp. Przestrzennej i Komunalnej, Dział Kadr w W.: Smogorzewski Jan Dominik; – Informacje córki, Katarzyny z W.

Józef Piłatowicz

 

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 

Postaci powiązane

 

Dominik Anc

1844-07-20 - 1918-05-28 adwokat
 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Piotr Dejmek

1953-04-25 - 2010-04-20
aktor teatralny
 

Zdzisław Lubomirski

1865-04-04 - 1943-07-31
prezydent Warszawy
 

Stefan Filipkiewicz

1879-07-28 - 1944-08-23
malarz
 

Zygmunt Rafał Puławski

1901-10-24 - 1931-03-21
pilot
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Ryszard Stryjec

1932-04-30 - 1997-06-05
grafik
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.