INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Ignacy Boerner      Ignacy Boerner, wizerunek na podstawie fotografii.

Ignacy Boerner  

 
 
Biogram został opublikowany w 1936 r. w II tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Boerner Ignacy (1875–1933), minister Rzpltej. Urodził się 11 VIII w Zduńskiej Woli jako syn pastora wyznania ewangelicko-augsburskiego. Posłany do rządowej szkoły realnej w Kaliszu, brał tam czynny udział w życiu tajnych kółek samokształcenia, zakładając między innemi tajną bibljoteczkę, której był skarbnikiem aż do ukończenia szkoły w r. 1895. Na wyższe studja techniczne udał się do Darmstadtu, gdzie stał się wkrótce jednym z wybitniejszych działaczy wśród miejscowej polskiej kolonji studenckiej. W r. 1898 został przyjęty do darmsztadzkiej sekcji Związku Zagranicznego Socjalistów Polskich, będącej jedną z ruchliwszych ekspozytur zagranicznych Polskiej Partji Socjalistycznej. Po ukończeniu Politechniki Darmsztadzkiej z tytułem dyplomowanego inżyniera w r. 1902 powrócił do kraju, gdzie pracował zawodowo w Warszawie, jednocześnie biorąc czynny udział w życiu partyjnem P.P.S. Od czerwca do listopada 1903 r. był członkiem jej tajnego Warszawskiego Komitetu Robotniczego, poczem, skompromitowany politycznie, wyjechał na prowincję, obejmując posadę inżynierską w zakładach hutniczych w Ostrowcu. Tam dzięki wybitnym zdolnościom organizatorskim i agitatorskim stał się faktycznym kierownikiem ruchu robotniczego na terenie uprzemysłowionych powiatów: opatowskiego i sandomierskiego, gdzie w r. 1905 ruch rewolucyjny doszedł do wyjątkowego natężenia, manifestując się szeregiem demonstracyj, strejków politycznych i akcyj bojowych. Po ogłoszeniu manifestu carskiego z 17/30 października 1905 r. jako przewodniczący ostrowieckiego komitetu robotniczego P.P.S. wystąpił jawnie i stanął naczele ruchu, zmierzającego do likwidacji miejscowych władz rosyjskich. W ciągu ostatniego kwartału 1905 r. komitet ostrowiecki sprawował faktyczną władzę, wprowadzając we wszystkich gminach powiatów: opatowskiego i sandomierskiego urzędowanie w języku polskim oraz wykłady polskie w szkołach. Był to okres tzw. »republiki ostrowieckiej«, na czele której stał B. Władze rosyjskie albo się wycofały zupełnie, albo też zachowywały się całkiem biernie. Dopiero w styczniu 1906 z Warszawy wysłano do Ostrowca pułk kozaków z rozkazem aresztowania B-ra. Wówczas na posiedzeniu Komitetu Robotniczego postanowiono, że wraz z kilkunastu najbardziej zdekonspirowanymi towarzyszami opuści on Ostrowiec i schroni się do Galicji, co się też stało. B. osiadł początkowo w Galicji, potem przeniósł się ze względów zarobkowych do Frankfurtu nad Menem, skąd jednak władze niemieckie wydaliły go na żądanie rządu rosyjskiego, zakazując mu pobytu w obrębie Niemiec. Powrócił więc do Galicji i tu, będąc członkiem P.P.S., wciągnął się do pracy wojskowej w Związku Walki Czynnej, przechodząc stopniowo szkołę szeregowca, podoficera i oficera. 30 VIII 1914 z pierwszą kompanją kadrową wyruszył na front. Z polecenia J. Piłsudskiego spełniał rozmaite zadania organizacyjne do maja 1915 r. W lipcu 1915, przedarłszy się z wielkiemi trudnościami przez Rumunję poza front rosyjski, stanął w Warszawie i doczekał się tam wejścia Niemców. Odkomenderowany do prac politycznych, skierowanych przeciwko państwom centralnym, został wydalony z legjonów przez komendę austrjacką. Wówczas zgłosił się na front i jako dowódca saperów pierwszej brygady walczył aż do zwolnienia Piłsudskiego z legjonów. Przeniesiony do kompanji szturmowej piątego pułku piechoty, za odmowę przysięgi został zamknięty w obozie jeńców w Benjaminowie. Zwolniony stamtąd, objął funkcję szefa oddziału wywiadowczego w Komendzie naczelnej Polskiej Organizacji Wojskowej w Warszawie. Po powrocie Piłsudskiego z Magdeburga objął funkcję jego męża zaufania przy niemieckiej Radzie żołnierskiej, przyczyniając się na tem stanowisku do spokojnego rozbrojenia Niemców i ewakuowania ich z Warszawy. Niezwłocznie potem wstąpił do wojska polskiego. W toku wojny polsko-bolszewickiej spełniał rozliczne funkcje w wyższych sztabach na froncie. Po wojnie pracował jako przewodniczący jednej z podkomisyj w delegacji Mieszanej Komisji Granicznej na wschodzie, później, w l. 1923–1924, jako attaché wojskowy przy poselstwie polskiem w Moskwie. Powróciwszy stamtąd, wstąpił do Wyższej Szkoły Wojskowej, którą skończył w r. 1925 z dyplomem oficera sztabu generalnego. Potem pracował w Inspektoracie Armji. Z końcem roku 1925 został mianowany dowódcą 5. p. saperów w Krakowie, lecz tu nie pozostał długo, gdyż przeniesiono go niebawem na stanowisko szefa wydziału wojskowego w Ministerstwie Przemysłu i Handlu – w randze pułkownika. Odtąd przez kilka lat oddawał swe zdolności na usługi przemysłu wojennego, aż wreszcie w kwietniu 1929 został mianowany ministrem Poczt i Telegrafów i funkcję tę spełniał do końca życia. Zmarł 12 IV 1933. Obok wielkiej energji i wybitnych zdolności organizacyjnych B. posiadał niepospolite zalety osobiste, które zdobywały dla niego szczery szacunek i uznanie każdego, kto z nim kiedykolwiek współpracował. Po zmarłym pozostała w rękopisie obszerna praca historyczna, poświęcona wypadkom 1905 r. na terenie powiatów: opatowskiego i sandomierskiego.

 

Stachiewicz J., Audycja żałobna na pogrzeb ministra Ignacego Boernera, nadana w Warszawie 15 IV l933, transmitowana przez wszystkie polskie rozgłośnie radjowe, W. 1933; Korespondencja sekcji darmsztadzkiej w Archiwum P. P. S.

Leon Wasilewski

 
 

Powiązane zdjęcia

   

Chmura tagów

 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Franciszek Kostrzewski

1826-04-19 - 1911-09-30
malarz
 

Józef Fiedorowicz

1897-08-25 - 1983-09-15
inżynier
 

Stefan August Loth

1896-05-28 - 1936-07-16
piłkarz
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Franciszek Kotas

1886-06-29 - 1961-09-28
stenolog
 

Stanisław Rymszewicz

1890-06-30 - 1973-02-05
inżynier
 

Wojciech Najsarek

1900-04-22 - 1939-09-01
obrońca Westerplatte
 

Julian Pękala

1904-05-11 - 1977-03-03
biskup polsko-katolicki
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.